Proces destylacji alkoholu

Sposobów na destylację alkoholową jest kilka. Każdy ma swoje wady i zalety. W niniejszym artykule bliżej przyjrzymy się dwóm metodom: destylacji za pomocą alembiku oraz destylacji ciągłej, zwanej również metodą kolumnową.

Definicja destylacji

Destylacja jest procesem chemicznym polegającym na rozdzieleniu mieszaniny ciekłych związków chemicznych poprzez odparowanie, a następnie skroplenie składników mieszaniny. Temperatura wrzenia wody (100*C) jest wyższa od temperatury parowanie alkoholu (~78*C), dlatego możliwe jest oddzielenie destylatu alkoholowego od wody z roztworu początkowego (tzw. zacieru).

Destylacja za pomocą alembiku

Zwana również metodą pot-still jest stosowana w przypadku wielu alkoholi, chociażby tak znanych jak szkockie single malty, czy francuskie koniaki. Największą zaletą tej metody jest zachowanie walorów smakowych otrzymanych destylatów. Szczególnie dotyczy to miedzianych alembików, które absorbują niechciane aromaty (np. siarkowe). Kluczowy aspekt stanowi tutaj wielkość powierzchni miedzi stykającej się z zacierem i surówką gorzelniczą, dlatego można przyjąć, że im mniejszy alembik tym lepsza jakość końcowego destylatu. Taka zależność sprawia jednak, że destylacja za pomocą alembiku nie należy do najefektywniejszych. Alembiki pracują w systemie cyklicznym, co oznacza, że po każdym nastawie destylacyjnym wymagane jest jego czyszczenie. To oczywiście pochłania czas oraz pieniądze.

Destylacja metodą ciągłą (kolumnową)

Metoda ponownego napływu (refluks) jest jedną z najbardziej wydajnych i najskuteczniejszych sposobów destylacji alkoholu. Dzięki tej metodzie można uzyskać destylat o mocy powyżej 90% ABV.

Oddzielanie alkoholu od zacieru zachodzi w tej metodzie na półkach rektyfikacyjnych. Im wyższa półka, tym moc destylatu znajdującego się na niej jest większa. Pary z najwyższej półki trafiają do deflegmatora (ang. reflux drum), gdzie część z nich skrapla się i wraca na półki kolumny. Jest to tzw. flegma. Zawracanie to jest koniecznie, by półki były zalane płynem, ponieważ wówczas może zachodzić wzmacnianie par alkoholu. Ilość zawracanej flegmy jest kilkakrotnie większa od ilości odbieranego destylatu. Stosunek tych ilości nazywany jest stopniem deflegmacji i w aparatach rektyfikacyjnych mieści się w granicach 4–5.