Rum z Trynidadu
Niniejszy artykuł przybliża historię rumu produkowanego na Trynidzadzie oraz marki Angostura. Przedstawia również istotne informacje na temat destylarni TDL (Trinidad Distillers Ltd.) oraz wyróżniające cechy rumu produkowanego na tej karaibskiej wyspie.
Krótka historia rumu na Trynidadzie
Produkcja rumu na Trynidadzie rozpoczęła się na początku XIX wieku wraz z powstaniem na wyspie pierwszych plantacji trzciny cukrowej. Mniej więcej w tym czasie Trynidad przeszedł z rąk Hiszpanów w ręce Brytyjczyków, wskutek czego znaczne ilości rumu zaczęły być eksportowane do Anglii. Tam wraz z innymi rumami z Korony Brytyjskiej, takimi jak Barbados, Demerara i Jamajka, były mieszane, tworząc unikalny “Navy Rum”.
W drugiej połowie XIX wieku, z powodu spadku cen cukru, wiele plantacji na Trynidadzie zostało zamkniętych lub przeszło w ręce brytyjskich firm. Istotnym wydarzeniem w tym okresie było także przeniesienie na wyspę produkcji aromatycznych bittersów o nazwie Angostura oraz przybycie na wyspę Portugalczyka Manoela Fernandesa.
W XX wieku, mimo wzrostu produkcji rumu podczas obu wojen światowych, liczba destylarni ulegała stopniowemu zmniejszaniu się. Ostatecznie liczba ta stopniała do zaledwie trzech gorzelni: Caroni, Fernandes, Angostura. Sytuacja ta nie trwała jednak długo. W 1973 roku Angostura, należąca wówczas do koncernu Bacardi, przejęła udziały markę Fernedes, która jeszcze dekadę wcześniej odpowiadała za ponad 85% produkcji rumu na Trynidadzie. Ponadto, na początku nowego stulecia, w 2003 roku, swoją działalność zakończyła destylarnia Caroni, sprawiając tym samym, że destylarnia Angostura została jedyną funkcjonująca destylarnią na wyspie.
Rumy Caroni
Destylarnia Caroni została założona około 1918 roku przez Jamajczyka Jamesa Manoah. W okresie swojej działalności w destylarni wykorzystywane różne rodzaje aparatury destylacyjnej, co pozwalało na stworzenie szerokiej gamy rumów o różnym charakterze – od lekkich i subtelnych po ciężkie i intensywne.
Po zamknięcie destylarni większość istniejących zapasów rumu Caroni została przejęta przez destylarnię Angostura. Niektóre mniejsze partie rumu trafiły w ręce innych nabywców, takich jak włoska firma Velier (około 2005 roku) czy The Main Rum Company, z siedzibą w Liverpoolu.
Obecnie rumy Caroni ze względu na swoją unikalność, historię i limitowaną dostępność, stanowią prawdziwą gratkę dla koneserów rumu, wśród których szczególnie cenione są rumy o ciężkim i oleistym charakterze, o aromatach przypominających olej napędowy.
Krótka historia marki Angostura
Recepturę bitterów Angostura, które dzisiaj stanowią najbardziej znane dobro eksportowe Trinidadu stworzył doktor John Siegart w 1824 roku w wenezuelskim mieście Angostura (obecnie Ciudad Bolívar). Dzieło Siegerta, które pierwotnie miało być lekarstwem, szybko zdobyło komercyjny sukces.
Po śmierci Johanna, ze względu na niestabilną sytuacją polityczno-gospodarczą w Wenezueli, jego synowie przenieśli w 1875 roku produkcję do Trynidadu. Przez wiele lat, nabywali oni rum od lokalnych destylarni, aby wykorzystać go do produkcji swoich bittersów.
W 1949, wraz ze wzrostem sprzedaży, postanowiono wybudować własną destylarnię. Nowe przedsiębiorstwo zostało utworzone jako spółka zależna Angostury i otrzymało nazwę Trinidad Distillers Ltd., znane również jako TDL. Moce produkcyjne TDL były jednak znacznie większe, niż potrzeby Angostury, dlatego nadwyżki wyprodukowanego rumu sprzedawano w hurtowych ilościach do innych odbiorców, którzy następnie wprowadzali je na rynek pod swoją własną marką. Praktyka ta stosowana jest po dziś dzień.
Z biegiem czasu, poza bittersami, Angostura rozpoczęła także sprzedaż rumu pod własnymi nazwami, takimi jak Siegert’s Bouquet czy White Oak. Rumy te było dedykowane głównie dla lokalnych odbiorców. Od końca lat 90. XX wieku, gdy postanowiono rozszerzyć swoją obecność na rynki globalne, centralne miejsce w ofercie TDL zajęły rumy oznaczone marką Angostura na etykiecie.
Trinidad Distillers Ltd.
Destylarnia TDL posiada trzy pięciokolumnowe destylatory, z których pierwszy został zainstalowany w 1975 roku (obecnie jest wyłączony z użytku), drugi w 1985 roku, a trzeci w 1999 roku. Te destylatory umożliwiają produkcję zarówno lekkich destylatów o zawartości alkoholu wynoszącej 95%, jak i cięższych, których zawartość alkoholu sięga około 80%, a poziom kongenerów kształtuje się na poziomie od 300 do 400 gr/hlAA (w tym przypadku destylaty są pobierane z kolumny odpędowej).
Głównym surowcem wykorzystywanym do produkcji rumu w destylarni TDL jest melasa importowana z różnych krajów, takich jak Dominikana i Fidżi.
Na początku XXI wieku w destylarni Trinidad Distillers Ltd. zainstalowany został destylator hybrydowy Vendome zawierający 8 talerzy. Eksperyment ten jednak się nie powiódł i destylator postanowiono odsprzedać siostrzanej (wówczas) destylarni St. Lucia Distillers, która wykorzystuje go do dzisiaj.
Elementy charakterystyczne dla rumu z Trinidadu
Pomimo swojego brytyjskiego dziedzictwa, rum z Trynidadu ma znacznie więcej cech wspólnych z rumami produkowanymi w dawnych hiszpańskich koloniach, takich jak Kuba czy Puerto Rico. Do najważniejszych z nich należą:
- krótka fermentacja,
- destylacja kolumnowa,
- łączenie lekkich i ciężych destylatów w celu stworzenia zbalansowanych i kompleksowych rumów,
- starzenie w dębowych beczkach w tropikalnym klimacie.
Rum na wyspie Tobago
Gdy na Trynidadzie rozpoczynano uprawę trzciny cukrowej, przemysł cukrowniczy był już stosunkowo dobrze rozwinięty na Tobago. Co więcej, w pierwszej połowie XIX wieku produkcja rumu była tam znacznie większa. Niestety, problemy z siłą roboczą, huragan z 1847 roku oraz konkurencja ze strony europejskiego cukru buraczanego doprowadziły do stopniowego zamknięcia kolejnych plantacji. W konsekwencji obecnie na Tobago nie istnieje żadna destylarnia.
Źródło: