Destylarnia Longmorn powstała w 1894 roku niedaleko miejscowości Elgin. Jej właścicielem był John Duff, doświadczony gorzelnik, który w 1876 roku stworzył markę Glenlossie. Duff próbował wykorzystać istniejącą koniunkturę na whisky. W międzyczasie pozyskał nowych partnerów biznesowych, zakładając spółkę Longmorn-Glenlivet. Efektem jego intensywnych działań było m.in. otwarcie drugiej destylarni, znajdującej się dosłownie tuż za płotem, Benriach. Niestety, problemy firmy Pattison’s Ltd i nagły spadek zapotrzebowania, w krótkim czasie doprowadziły go do bankructwa.
Destylarnia Longmorn została przejęta przez niejakiego Jamesa R. Granta w 1899 roku. Przez kolejne siedem dziesięcioleci firma pozostawała w rękach jego rodziny, a jej kierownictwo przechodziło sukcesywnie z ojca na syna. Ciekawostką jest fakt, że około roku 1920 praktykę w destylarni Longmorn odbywał Masataka Taketsuru, jeden z ojców japońskiej whisky.
W 1970 doszło do połączenia z inną rodziną Grantów (właścicielami marki Glenlivet i Glen Grant). Jej efektem było utworzenie spółki Glenlivet Distillers Co, oraz zwiększenie liczby alembików odpowiednio z 4 do 6 w 1972 roku i z 6 do 8 dwa lata później.
W 1978 roku spółka Glenlivet Distillers Co stała się częścią kanadyjskiego koncernu Seagram. Kilkanaście lat później, w 1994 roku Seagram w ramach serii The Heritage Selection wypuścił na rynek 15-letnią wersję single malt, która otrzymała niezwykle przychylne recenzje od koneserów whisky.
W 2001 destylarnia Longmorn stała się częścią francuskiej grupy Pernod Ricard. Nowi właściciele w 2007 roku zdecydowali o wypuszczeniu na rynek wersji 16-letniej, a w roku 2012 na remont destylarni (w szczególności kadzi zaciernych i fermentacyjnych).
Obecnie destylarnia wyposażona jest w 4 pary alembików o mocy produkcyjnej sięgającej 4,5 mln litrów alkoholu rocznie. Zdecydowana większość wykorzystywana jest do zestawiania blendów (np. Chivas Regal).
Whisky Longmorn to typowa whisky ze Speyside (łagodna, o złożonym aromacie i smaku), która przez wielu uważana jest za jedną z najlepszych w regionie.
Nazwa Longmorn pochodzi od gaelickiego słowa “Lhanmorgund” oznaczającego “miejsce świętego człowieka”. Związane jest to z legendą, która głosi, że destylarnia ta miała powstać na miejscu, gdzie wcześniej znajdowało się opactwo (lub, według innych źródeł, kaplica).
