Destylarnia Scotia, bo tak była pierwotnie nazywana, została założona w 1832 roku przez spółkę Stewart, Galbraith & Co., która prowadziła ją do 1895 roku.
W roku 1919 spółka została przejęta wraz z innymi destylarniami w Campbeltown przez jednego z członków założyciela grupy West Highland Malt Distilleries Ltd. Celem tego przejęcia miało być obniżenie kosztów, dzięki uzyskaniu efektu synergii współpracujących ze sobą gorzelni, co pozwoliłoby na uniknięcie bankructwa.
Sztuka ta jednak się nie powiodła i już pięć lat później kolejnym nabywcą był Duncan MacCallum, założyciel destylarni Glen Nevis. Także i on zmuszony został do zamknięcia zakładu, co uczynił w 1928 roku. Dwa lata później MacCallum w wyniku oszustwa stracił cały swój majątek i na skutek tego popełnił samobójstwo, rzucając się do Campbeltown Loch. Od tego momentu częstą zmianę właścicieli zakładu niektórzy przypisują duchowi topielca.
Po śmierci MacCalluma zakład przejęli bracia Bloch, właściciele gorzelni Scapa, którzy dołożyli do nazwy człon “Glen”. Pod ich nadzorem destylację ponownie wznowiono w 1933 roku.
Bracia Bloch pozostali właścicielami Glen Scotia jedynie do roku 1954, kiedy to w pakiecie z destylarnią Scapa, gorzelnia została sprzedana kanadyjskiemu gigantowi Hiramowi Walkerowi. Nowi właściciele nie mieli jednak w planach rozwijania destylarni z Campbeltown i w kilkanaście miesięcy po zakupie, odsprzedali ją spółce A. Gillies & Co.
W roku 1970 zakład ponownie zmienił właściciela, a nowym nabywcą stała się grupa Amalgamated Distilled Products Ltd. ADP w kolejnych latach zainwestowała miliony funtów w przeprowadzanie gruntowny prac renowacyjnych. Co więcej, postanowiono również skorzystać z wiedzy i umiejętności pracownik pobliskiej destylarni Springbank, którzy przez pewien czas odpowiedzialni byli za przeprowadzanie procesu destylacji. Włożony wysiłek, jednak na niewiele się zdał, bo w roku 1984 zakład ponownie zamknięto.
W międzyczasie udziały firmy ADP stały się częścią koncernu Gibson International, który wznowił działalność Glen Scotia w 1989 roku.
W 1994 roku Glan Scotia ponownie zmieniła właściciela, a jej nabywcą była spółka Glen Catrine Bonded Warehouse Ltd., zależna od Loch Lomond Distillery Ltd. Nowi właściciele natychmiast po przejęciu wstrzymali produkcję, skupiając się jedynie na sprzedaży posiadanych stanów magazynowych. Światełko w tunelu dla Glen Scotia pojawiło się po dwóch latach, kiedy wznowiono działalność w okrojonej formie oraz 1999 roku, kiedy to podjęto decyzję o przywróceniu do pracy pełnej załogi.
W 2005 roku na rynek trawiła 12-letnia wersja Glen Scotia, do której w 2012 dołączyły wersję 10, 16, 18 i 21-letnie.
W 2014 roku spółka Glen Catrine Bonded Warehouse Ltd. została wykupiona przez prywatny fundusz inwestycyjny Exponent, która przeprowadziła szereg mniejszych i większych renowacji w samym zakładzie, jak również odświeżyła wizerunek marki poprzez zestawienie nowej, atrakcyjnej oferty handlowej.
Obecnie Glen Scotia posiada parę alembików o rocznej mocy produkcyjnej 750 tysięcy litrów alkoholu.
Glen Scotia to doskonały przykład odrębnego stylu whisky z Campbeltown.
