Destylarnia Tamdhu zbudowana została w roku 1897, w okresie wielkiego boomu na szkocką whisky. Jej oficjalnym założycielem było konsorcjum złożone z miejscowych biznesmenów. Jednym z nich był William Grant, ówczesny dyrektor grupy Highland Distilleries, której zresztą Tamdhu stało się częścią już w rok po rozpoczęciu działalności.
Do budowy destylarni zatrudniono jednego z najlepszych wówczas inżynierów, a na plac budowy wybrano miejsce słynące z doskonałej jakości wody (miejsce to nazywane było “the smuggler’s glen”, ponieważ wcześniej ożywioną działalność prowadziły tu nielegalne bimbrownie). W efekcie tego powstał zakład uważany w swoim czasie za jeden z najnowocześniejszych w regionie. Dodatkowo zakład Tamdhu od początku swojej działalności wykorzystywał do transportu swojej whisky nowo powstałą linię kolejową łączącą Tamdhu z Craigellachie. W tym celu wybudowano nawet specjalną stację kolejową, nazwaną wówczas Dalbeallie. Co ciekawe budowa tej samej linii kolejowej przyczyniła się również do powstania dwóch innych pobliskich destylarni — Knockando i Imperial.
W 1903 roku w gorzelni Tamdhu destylowano ok. 600 tys. litrów alkoholu rocznie. Sytuacja ta jednak nie trwała długo. Kryzys na rynku szkockiej whisky spowodował, że już trzy lata później produkcja spadła o połowę, a w 1927 destylarnia przerwała pracę na następne 20 lat.
Ponowne otwarcie Tamdhu nastąpiło dopiero po wojnie. W 1951 roku na terenie zakładu powstała natomiast ogromnych rozmiarów słodownia typu Saladin. Stare słody podłogowe zostały zastąpione 10 skrzynkami, z których każda mogła pomieścić 22 tony słodu. Technologia ta stosowana jest do dzisiaj, a Tamdhu pozostaje jedną z nielicznych gorzelni, które w całości zaopatrywana jest we własny słód. Ponadto Tamdhu dostarcza słód także do innych destylarni, takich jak np. Glenrothes i Highland Park’s.
Duże zmiany w Tamdhu przyniosły lata siedemdziesiąte ubiegłego wieku. Sukces rynkowy blenda The Famous Grouse, którego jednym z głównych składników jest Tamdhu doprowadził do modernizacji i rozbudowy zakładu. Efektem tego była zwiększanie liczby alembików z 2 do 4 w 1972 oraz 4 do 6 trzy lata później. Destylaty Tamdhu znalazły się w tym czasie także na listach komponentów wielu innych znaczących blendów, jak np. Cutty Sark, Clan MaGregor, J&B czy Dunhill. W tym czasie pojawiły się na rynku także pierwsze butelki Tamdhu w wersji single malt.
Nieoczekiwanie w 2010 roku właściciele Tamdhu, grupa Edrington, podjęli decyzję o całkowitym wstrzymaniu produkcji whisky. Tym razem przerwa w destylacji trwała znacznie krócej, bo już dwa lata później, w 2012, gorzelnia została przejęta przez Iana MacLeod. Pod rządami nowego właściciela, w zakładzie zamontowano m.in. nowe kadzie zacierne, zbudowano nowe magazyny, a tak otworzono centrum dla odwiedzających, które obecnie znajduje się w odremontowanej starej stacji Dalbeallie kolejowej.
W 2013 roku wypuszczono na rynek pierwszą wersję whisky z serii single malt. W jej skład weszły destylaty leżakowane przez minimum 10 w beczkach po sherry wykonanych zarówno z dębu europejskiego, jak i amerykańskiego.
Tamdhu z języka gaelickiego oznacza “niskie czarne wzgórze”.
