Zakład Glen Grant założyli dwaj bracia – James i John Grantowie w 1840 roku w Rothes, nad rzeką Spey. Oboje mieli sporą wiedzę o destylacji, dzięki wcześniejszej pracy w gorzelni Aberlour. Znani byli również z tego, że nie zawsze działali zgodnie z prawem. Obiekt nowej gorzelni nazwano Drumbain odnoszącej się do nazwy farmy wydzierżawionej przez Johna.
Destylarnia już od początku swojej działalności odnosiła duże sukcesy rynkowe. W pewnym momencie produkowała nawet 6 tysięcy litrów alkoholu tygodniowo, co na owe czasy stanowiło pokaźną ilość. Ponadto jako pierwsza w Speyside mogła poszczycić się dostępem do elektryczności. Funkcjonowanie gorzelni także walnie przyczyniło się do rozwoju linii kolejowej przebiegającej przez Rothes.
Bracia Grant prowadzili zakład aż do swojej śmierci, John do roku 1864, a James 1868. Ich podobizny w strojach szkockich górali, którzy siedzą obok beczki z whisky jeszcze do niedawna uwiecznione były na etykiecie każdej butelki.
W 1872 roku na czele spółki stanął syn Jamesa, również James, zwany majorem Grantem. Był to człowiek o despotycznym usposobieniu, surowy dla rodziny, który jednak potrafił zjednać sobie pracowników drobnym gestem w postaci drinka na koniec każdej zmiany (“na dobrą drogę do domu”). Poza tym każdy pracownik raz w miesiącu otrzymywał również butelkę Glen Granta.
Major Grant znany był z progresywnego podejścia do technologii. Podobno był on właścicielem pierwszego samochodu w Highlands, a pomieszczenia w destylarni Glen Grant rozświetlały jedne z pierwszych żarówek w regionie. Major jest także projektantem smukłych i wysokich alembików, które do dzisiaj warunkują smak whisky z destylarni Glen Grant.
Pod koniec XIX wieku, w 1897 roku, kiedy wzrósł popyt na whisky, major James wybudował drugi zakład Glen Grant No2. Jednak już 4 lata później, po bankructwie Pattisonów, na skutek załamania na rynku alkoholowym, major musiał zaprzestać w nim destylacji na długie lata (zachowano tylko funkcjonowanie słodowni). Glen Grant II została ponownie otwarta dopiero w 1965, ale z uwagi na obowiązujące prawo zabraniające istnienia dwóch destylarni o tej samej nazwie, zyskała ona nową nazwę – Caperdonich. Destylarnia ta została ponownie zamknięta w 2002.
Major James Grant zarządzał firmą przez 60 lat. Jako pierwszy w branży, bo już na początku XX wieku, rozprowadzał swoją whisky na terenie Szkocji w wersji single malt. Major James także w sposób niezwykły dbał o przyległe do zakładu tereny. Założył piękne ogrody przyozdobione malowniczymi wodospadami, oczkami wodnymi i drzewami owocowymi. Przy jednym ze źródełek zainstalował w skale małą, metalową szafkę, gdzie zawsze stały szklanki, karafka z wody oraz butelka whisky Glen Grant, która przeznaczona była do degustacji, dla spragnionych gości. James przeżył swoich synów, a następcą mianował wnuka Douglasa Mackessacka.
W czasie II wojny światowej, podobnie jak niemal wszystkie destylarnie w Szkocji, Glen Grant przerwał produkcję. Ponowne wznowienie nastąpiło w 1952. Odbyło się one we współpracy z marką The Glenlivet. Dwie potężne i renomowane destylarnie już jako jedna spółka dość szybko i skutecznie podbijały rynek. W 1972 roku dołączyła do nich gorzelnia Longmorn tworząc spółkę Glenlivet Distillers Ltd. Lata siedemdziesiąte XX wieku to również okres modernizacji i rozbudowy gorzelni Glen Grant.
W styczniu 1978 roku spółkę przeszła w ręce Chivas Brothers Ltd. wchodzącego w skład kanadyjskiego koncernu Seagrams. W tym samym dniu Douglass Mackessack wycofał się z interesu, kończąc tym samym okres trwającej 138 lat kontroli rodziny Grantów nad gorzelnią Glent Grant.
W 2001 roku dział whisky firmy Seagram przejęło Pernod Ricard. Cztery lata później po wchłonięciu przez francuski koncern Allied Domecq urząd monopolowy Unii Europejskiej nakazał mu pozbycie się marki Glen Grant. Ostatecznie w 2006 roku destylarnia trafiła w ręce Gruppo Campari.
Obecnie gorzelnie pracuje na 8 alembikach ogrzewanych gazowo. Największym rynkiem dla Glen Grant whisky jest Szkocja, gdzie większość destylatu sprzedaje się jako składnik blendów (m.in. Chivas Regal i Passport). Glen Grant to także najpopularniejsza single malt whisky we Włoszech, która jest dostępna tam w bardzo popularnej wersji 5yo.
